LEPOTA U STIHOVIMA
Divna starogradska pesma „Duni vetre malo jače“ izašla je iz pera i duše malo poznate srpske pesnikinje Jele Popović Spasić početkom prošlog veka. Zaboravljena autorka bila je izuzetno obrazovana žena onog vremena, koja je osim poezije pisala i pedagoške članke i kratke priče o socijalnom i političkom životu.
Jela Popović Spasić bila je srpska poetesa, danas sasvim zaboravljena. Ipak, početkom prošlog veka njeno ime u književnim krugovima nije bilo tako nepoznato niti potcenjeno.
Među tadašnjim pesnicima i pesnikinjama ostala je najpoznatija po svojoj pesmi “Duni vetre malo jače” koja je prvi put objavljena u beogradskom književnom časopisu “Kolo” 1902. godine. Ova pesma je još za Jelinog života izašla iz književnog okvira i bila opšteprihvaćena, a do danas je ostala u narodu kao izvorna starogradska pesma, iako ima svog autora.
O ovoj pesnikinji i njenom životu nije ostalo mnogo zabeleženih podataka.
Rođena je u Beogradu (izvori kažu različito: 1872. ili 1876. godine) i bila je kći profesora beogradske gimnazije. Školovala se u različitim mestima, a gimnaziju je uglavnom pohađala u Kruševcu. Udaje se 1895. godine za Pauna M. Spasića, koji je radio kao profesor istorije u Pirotu, gde se oboje preseljavaju. Godine ispunjene ljubavlju nisu dugo potrajale, jer je Jela posle samo tri godine ostala udovica pošto joj je suprug iznenada preminuo.
U braku sa profesorom Spasićem rođena su dva sina, od kojih je stariji umro još kao beba, a mlađi Boško je kasnije postao ugledni beogradski dečji lekar. Dok je živela u Pirotu, Jela je pisala i objavljivala radove iz oblasti etnologije i folklora pirotskog kraja, što se kasnije ispostavilo da su to bili ujedno i prvi radovi na tu temataiku.
Bila je saradnica brojnih časopisa, poput „Dela“, „Srpskog književnog glasnika“, „Brankovog kola“, „Bosanske vile“, „Života“, „Domaćice“, „Nove iskre“ i drugih. Zajedno sa Petrom Stojanovićem izdala je „Materinsku Čitanku: za Srpske kćeri i Matere“, kao svojevrsni udžbenik za obrazovanje ženskih članova porodice.
Najviše je pisala poeziju, ali je objavljivala i pedagoške članke i kratke priče. Takođe je sarađivala u političkim listovima i pisala o socijalnom životu srpskih žena.
Jela Popović Spasić je napisala i objavila mnoro pesama, sarađjujući u 22 književna časopisa, kao što su to bili “Bosanska vila”, “Kolo”, “Delo”, “Brankovo kolo”, “Iskra”, “Nova iskra”, “Srpski književni časopis” i drugi.
Posle iznenadne muževljeve smrti, sa malim sinom Boškom otišla je iz Pirota, grada svoje ljubavi, sreće, ispunjenog i stvaralačkog života, vrativši se u roditeljski dom. Umrla je 1968. godine.
Iako njeno stvaralaštvo nije dobilo pravo mesto u srpskoj poeziji, ostalo je zabeleženo da je Jela Popović Spasić dok je živela u Pirotu napisala predivnu pesmu “Duni vetre malo jače”.