Pjesma o meni
Izabrani delovi poeme Pjesma o meni koju je napisao američki pesnik Volt Vitman. Da li postoji veza izmedju Aleksandra Vučića i američke poezije
Preveo Tin Ujević.
Pjesma o meni
1.
a što ja sebi dopuštam, morate i vi sebi dopustiti,
jer svaki atom koji pripada meni, pripada takoder i tebi.
Ja plandujem i pozivam svoju dušu u goste.
Ja ležim i lagodno tracim vrijeme promatrajuci vlat ljetne trave.
Moj jezik, svaki atom moje krvi, stvoren je od ovoga tla, ovoga zraka,
roden sam ovdje od roditelja rodenih ovdje od roditelja
isto tako, a i njihovi roditelji isto tako;
ja sada, u mladosti od trideset i sedam godina, u
potpunome zdravlju pocinjem u nadi, da necu prestati do smrti.
Vjeroispovjesti i škole još neodlucne povuku se ucas,
ocijenjene na svoju pravu cijenu, al se nikada ne zaboravljaju.
Primam u goste i dobro i zlo; ja dopuštam da govori uz
ma kakvu pogibelj priroda bez smetnje s
izvornom, iskonskom energijom.
16.
Od starih ja sam i od mladih, od ludih koliko i od mudrih,
Bezobziran prema drugima, uvek pun obzira prema drugima,
Materinski koliko i očinski, dete koliko i čovek,
Grubom tvari napunjen i tananom tvari napunjen,
Jedan iz Nacije mnogo nacija od kojih
Najmanja ista je i najveća ista je,
Južnjak ubrzo kao i severnjak, živim kao
plantažer nasmejan i gostoljubiv dole uz Okoni,
Jenki na svom putu spreman da trguje,
Zglobovi su moji najgipkiji zglobovi na
svetu i najkrući zglobovi na svetu,
Stanovnik Kentakija na putu dolinom
Elkhorna u dokolenicama od srneće
kože, stanovnik Lujzijane ili Džordžije,
Lađar na jezerima ili zalivima ili duž
obala, iz Indijane sam, Viskonsina, Ohaja;
Srođen sa kanadskim krpljama za sneg, kod
kuće sam kad sam gore u šumama, ili sa
ribarima na pučini Njufaundlenda,
Kod kuće u floti ledolomac, ploveći sa ostalima i menjajući smer,
Kod kuće u brdima Vermonta ili u šumama Mejna, ili na ranču u Teksasu,
Drug onih iz Kalifornije, drug slobodnih severozapadnjaka (volim njihove velike razmere),
Drug splavara i ugljara, drug sviju onih koji se rukuju i pozivaju te na piće i meso,
Učilac kad sam sa najjednostavnijima, učitelj najmisaonijih,
Iskušenik što tek započinje, a ipak iskusan u mirijadama godišnjih doba,
Farmer, mehaničar, umetnik, gospodin, mornar, kveker,
Zatvorenik, svodnik, larmadžija, advokat, lekar, sveštenik.
Svemu odolevam bolje nego sopstvenoj raznovrsnosti
Dišem vazduh ali ostavljam ga u izobilju posle mene,
I nisam u neprilici, i na svome sam mestu.
Mušica i ikra na svome su mestu,
Sjajna sunca koja vidim i tamna sunca koja
ne vidim na svome su mestu,
Opipljivo je na svome mestu i neopipljivo je
na svome mestu.
Volt Vitman