Šta je to Teslion i šta su Teslini ne Hercijanski talasi
Fizika Nikole Tesle je bila bazirana na skalarnim ne Hercijanskim talasima. Stabilna čestica Teslion objašnjava prirodu Teslinih talasa
Priča o Teslionu
U maloj sali Kolarčeve zadužbine 7. decembra 2012 održano je predavanje „Značajan korak u ostvarivanju Teslinog sna o skalarnim talasima“ sa demonstracijom uređaja, predavač je bio inž. Goran Marjanović, a moderator prof. dr Vladimir Ajdačić, a kratku izjavu uoči tog predavanja, ekskluzivno ćete gledati danas. Na dan kada ovaj Trezor ide u program, inž. Marjanović izlagaće na Memorijalnom skupu u čast Nikole Tesle koji se održava (od 5. do 7. januara 2013) u Hotelu „Njujorker“ u kojem je poslednjih deset godina živeo Tesla i u kojem je i umro 7. januara 1943.
Naš inženjer Goran Marjanović u svojstvu samostalnog istraživača, je glavni govornik na trećem završnom danu skupa, „koji je nastavio rad na Teslinom delu i pronašao nešto interesantno što će biti obelodanjeno na konferenciji“. Trezor priprema ceo ciklus novih emisija sa profesorom Ajdačićem budući da u programskom arhivu TVB ima na desetine njegovih emisija i priloga iz ranije TV produkcije, ali za sada Ajdačić uglavnom ne govori o sebi, nego nas upoznaje sa novim naučnim radnicima i njihovim najnovijim istraživanjima i otkrićima. Tako, već smo snimili razgovor sa inž. Goran Marjanovićem, samostalnim istraživačem Teslinog dela, sa prof. dr Petrom Adžićem vođom srpskog tima u CERN-u i sa učenicima Matematičke gimnazije koji su poželeli da razgovaraju sa prof. Ajdačićem o jednoj emisiji iz 1985.
Ne-Hercijanski talasi Nikole Tesle II deo
Problematika ne-hercijanskih talasa Nikole Tesle, razmatrana je u posebnom radu sa identicnim naslovom, gde je ponudjeno njihovo objasnjenje sa aspekta modela KGE. Naknadne analize ideja Nikole Tesle (npr. http://www.dnai.com/~zap/howitzer.htm ) rezultovale su novim saznanjima i ukazale na sasvim izvesnu konvergenciju nasih, i osnovnih ideja Nikole Tesle. U Prilog takvom misljenju navodimo analizu dela pomenutog teksta, bez prevodjenja, iz istih razloga kao i u prethodnom odeljku.
… Also work can only be done on a mass. Further, it takes Time to move an electron or other charged mass between two spatial points, and so the work performed by a spatial differential of the THETA- FIELD requires TIME. Rigorously, the delta SEP (pojasnjenje: SEP-Scalar Electrostotic Potencial – ubacio G.M.) is voltage, not SEP per se, and is directly related to the voltage or E field.
The entire voltage concept depends on the work performed in moving a mass after that mass has moved. The idea of voltage alwaus implies the existence of a steady differential of THETA between two spatial points for a finit length of time, and it also involves the assumption of a flow of actual mass having occurred.
SEP, on the one hand, is always a single-point function, on the other hand, difference in potential (i.e., V) is always a two point function, as is any vector. Yet, many graduate level physics and electromagnetics papers and texts erroneously confuse THETA and V in static case! Such interpretation is of course quite incorrect …
… Accordingly, electrostatic intensity was chosen as spatial intensity with the connotation of spatial flux density. This assumes a constant, immutable rate of flow of time, which need not be true at all if we believe relativity.
Such a spatial point intensity is actually a line in 4-space, and not a 4-dimensional point at all. Thus the spatial potential 0,3 – is a very special case of the real spacetime potential 0,4, or charge – and electromagnetic theory today is accordingly a special case of the real 4-space electromagnetism that actually exists! Note also that charge is a 4-dimensional concept. Now mass is a spatial, 3-dimencional concept. Rigorously, mass does not exist in time masstime exists in time. Mass and charge are thus of differing dimensionalities! Also, according to quantum mechanics, the charge of a particle e.g. of an electron is due to the continual flux of virtual particles given off and absorbed by the observable particle of mass.
Thus charge also is conceptually a measure of the virtual flux density, and directly related to THETA. Further, since the charge exists in time, it is the charge of a particle of spatial mass that gives it the property of masstime, or existing in time. Here a great confusion and fundamental error has been thrown into the present EM theory by the equating of charge and charge mass. As we have seen, the two things are really very different indeed.
To speak of a spatial amount of charge erroneously limits the basic EM theory to a fixed time flowrate condition (which of course it was considered to be, prior to Einstein`s development of relativity).
Thus when the limited present theory encounters a relativistic case (where the time flowrate changes), all sorts of extraordinary corrections must be introduces …
Mapa čestica i energije – gde se nalazi Teslion u hijerarhiji
Osnovne ideje iznete u prethodnom citatu, u potpunosti su saglasne nasim idejama iznetim u radu Analogije izmedju elektromagnetizma i kinematike, gde je naglasena potreba strogog razlikovanja pojmova napona i elektromotorne sile, sa posebnim osvrtom na kinematiku i potrebu korigovanja shvatanja pojmova npr. kinematicke sile, (trome i teske mase) predjenog puta,…, koje zapravo namece teorija relativnosti.
Teslino tumacenje ne-hercijanskih talasa kao: 4-space scalar electrostatic potentials-longitudinal if uncoupled…wave, vrlo je blisko nasem shvatanju i tumacenju o mogucnosti razlicitog vidjenja-merenja ISTOG stabilnog objekta kao korpuskularnog (cesticna priroda i male brzine asocijativno su primereni pojmovima staticnosti) ili kao talasnog sto je primereno pojmu klasicnog EMT ( … normal transverse EM vector wave is thus two pair-coupled Tesla scalar longitudinal waves …).
Izuzetno velika korelativnost u shvatanju multidimenzionalne spacetime strukture i prirode EMT, po vidjenjima N.Tesle (npr.: … electrostatic potential – THETA field – is stress on the spacetime medium at a four dimensional point…) sa onima koje nudi model KGE, pruza mogucnost daljnjih analiza eksperimentalnih rezultata sa (suddenly moved charged masses) prirodnim, ili njegovim transformatorima proizvedenim, munjama.
U prvobitnoj analizi Teslinih ne-hercijanskih talasa dato je tumacenje po kojem su to zapravo obicni odnosno, normalni EMT, ali oni koji se krecu sa one strane multidimenzionalne strukture Jedinstva. Tada smo, koristeci se pretpostavkom da je zakrivljenost prostorvremena odredjena prevashodno prisustvom Zemlje, te ekvivalentnoscu puta i vremena koje podrazumeva model, kao i njihov medjuodnos ovoga ovde-unutar i onoga tamo-izvan, dobili vrednost: po modelu KGE ocekivanog vremena kasnjenja od 880,45 sec ili oko 14,67 min, dok je Tesla eksperimentalno ustanovio nesto vece vreme – 28 minuta.
Gornji rezultat je dobijen primenom de Broglieve jednacine na modelom KGE utvrdjenu zakonitost srukture Jedinstva po kojoj je m ~ r2, odakle proistice jednacina: T=(10-66/t)1/2, i nas rezultat, tj ocekujuca vrednost od 14.67 min. Sada cemo dati malo detaljnije objasnjenje zbog jasnije korelativnosti i mogucih analogija sa idejama Nikole Tesle.
Kao sto je u posebnom radu pokazano, opsta zakonitost mikro i makrosvemira utvrdjena modelom KGE: m=r2n, normalizovana je za citavu skalu stabilnih objekata (od Plankove duzine 10-35 m, do Svemira 1026 m) graficko-analitickim metodama na vrednost m=2.5r1.9. Koristeci ovaj obrazac, i imajuci u vidu prethodno tumacenje, za masu Zemlje dobijamo r = 6.7*1012 m, sto prema postavkama Modela predstavlja odgovarajucu komptonovu talasnu duzinu lc, odakle dobijamo: l = lc * 0.037 (u skladu sa H3 Modela) sto iznosi 2.5*1011 m. Obzirom na poznatu vezu l = c*t, sledi t = 837 sec. Kvantitativna vrdnost koju smo dobili na ovaj nacin, neznatno se razlikuje (obzirom na dimenzionu skalu od preko 1060, ona je zaista zanemariva), ali nam omogucuje mnogo jasniji kvalitativni odnos analiziranih velicina, uz mogucnost poredjenja sa idejama N.Tesle.
Nas pokusaj multidimenzionalne projekcije iz 4-dimenzionalne u 3-dimenzionalnu realnost, uz koristenje dvodimenzinalnih mogucnosti crtanja, dat je na gornjoj slici.
Prostorno-vremenska deformacija strukture Jedinstva u pravcu cetvrte dimenzije, izazvana prisustvom Zemlje i Sunca, prikazana je crvenom bojom, i njen dijametar D ima vrednost identicnu velicini poluprecnika R, – srednje vrednosti udaljenosti Zemlje od Sunca. Put kojim bi se Teslini (longitudinal scalar waves) talasi mogli kretati, ili po tumacenju modela KGE, normalni EMT talasi ali izvan od ovde, (vidjeni tamo kao korpuskule!) presli bi put (putanju?) oznacen sa O, na krivoj plave boje. Obzirom da je srednja vrednost poluprecnika R = 1.49*1011 m, ocekivano vreme kasnjenja iznosi: t = R p / c = 4.68*1011 / 3*108 = 1560.32 sec ili 26 minuta STO JE GOTOVO IDENTICNO IZMERENOJ VREDNOSTI OD 28 MIN.
Vrlo je interesantno i gotovo fascinantno da model KGE, kao alternativnu vrednost poluprecnika R nudi velicinu l od 2.5*1011 m, dimenziono, ali i po svom strukturno-energetskom smislu zapravo mnogo primereniju velicini D, sto uz primenu Teslinog mehanizma, ovoj velicini daje smisao 1/2 vrednosti nase velicine l, sto koriguje ocekujucu vrednost kasnjenja na vrednost od: t = 2*2.5*1011 / 3*108 m = 1666.6 sec., odnosno t = 27.77 minuta, sto je neverovatno blisko eksperimentalno utvrdjenoj vrednosti.
Po nasoj pretpostavci, slicni efekti treba da proizvedu i ostali objekti Jedinstva. Posto Zemlji teoretski odgovara k = -5, sledeci „visi“ objekat je onaj kome odgovara k = -6, dakle objekat mase od oko m = 10-5.2k = 1.58*1031 kg. Najpriblizniji „realni“ objekat je Sunce sa masom od 2*1030 kg. U postupku identicnom kao i za uticaj Zemlje, dobija se „kasnjenje“ od oko 508197 sekundi, odnosno oko 140 sati sto nije nemerljivo za onoga ko zaista zeli saznati „istinu“, i sto je bio nas predlog moguce potvrde valjanosti izlozenih ideja …
Ing. Goran Marjanović