Bjesomučno

 

Jesi li ti vadila kamen,
Što izniče iz brze rijeke?
Jesi li palila u meni plamen,
Gađajući me sa drvene čeke?

Bjesomučnost i Pun Mesec na nebu

Bjesomučno se odvajam od jada,
To mi na potpuni poraz liči.
Bila si lijepa i tako, surovo, mlada,
Kao u jeftinoj, holivudskoj, priči.

Osjećam zvjer kako kida arteriju,
Škljocaj zuba prati i venu.
Naučio sam i tu lekciju, materiju,
Sada puštam sunce da udavi sjenu.

Da li izlazi mrak iz mojih usta?
Da li dan se tim mrakom pokriva?
Da li staza šumska je pusta?
Da li te čaša vinom sakriva?

Osjećam zvijer…

 

Dopisnik iz Džepova Snova:
Branislav Makljenovic