STUDENTI KOJI SU ZAPALILI UNESKO
Student pravnog fakulteta Nikola Rosić piše o studentima koji su se organizovali da zaštite srpske svetinje na Kosovu za sve nas i za Srbiju
Srbiju će spasiti njena deca
Kosovo jeste član UNESKO-a. Zajedno sa Metohijom, srpskim manastirima, kraljevskim kivotima, freskama, narodom, i zemljom koja će i nama i njima biti poslednje sudilište. Činjenica da deo međunarodne zajednice nema dilemu po pitanju prijema kriminalno – terorističke organizacije u telo koje se bavi zaštitom svetske kulturne baštine, više je razlog za zabrinutost nego za radost.
Ono što još možemo izvući kao zaključak iz ovog glasanja je činjenica da Srbija ima računati na sve manji broj država koje će podržati naše diplomatske napore oko očuvanja Kosova i Metohije.
Ali na koga može računati?
Na svoju decu. Na nas.
Vremena koja su pred nama od nas zahtevaju odvažnost i hrabrost, sposobnost da budemo korak ispred svojih dželata, mogućnost da predupredimo događaje, smelost da sami krčimo put ka nacionalnom jedinstvu. Jučerašnja diplomatska vratolomija u Parizu praćena rovovskom borbom u medijima i na društvenim mrežama, je pokazala da za tako velike i ozbiljne nacionalne poslove Srbija ima omladinu. I nebitan je njihov broj sve dok ima onih na koje može da računa.
Kampanja koju su srpski studenti skoro sami vodili u medijima, u svetskim prestonicama, ispred zgrade UNESKO-a, i na društvenim mrežama, bila je bitna podrška srpskoj diplomatiji da se izbori sa protivravnim zahtevima albanskih terorista. Nagradu za to niko od njih nije tražio. Njihova najveća nagrada je njihova dobijena bitka. Ipak, greh je da ih danas, kada u Srbiji, po običaju, najviše slave oni građani koji su najmanje dali, niko nije pomenuo, niko im se nije zahvalio. Ako ništa, a onad bar na vremenu i trudu koje su utrošili u našu zajedničku bitku.
U Kosovoskoj Mitrovici je prethodnih par nedelja bila organizovana kancelarija u kojoj su srpski studenti sa raznih srpskih Univerziteta vodili svoju borbu. Njima ne mogu reći da su samo pričali – jer njihova dela govore o njihovoj volji. Oni nisu sedeli kod kuće – bili su tamo gde je najpotrebnije. Oni nisu lamentirali nad svojom sudbinom – uradili su sve da pobede. Oni su i dalje dole. Postavljaju temelj. Temelj iz koga će nići nova snaga, nova ideja, nova energija. Temelj iz koga će nići samopouzdanje, koje će biti kamen temeljac svih naših budućih pobeda.
Smutljivaca, pesimista i kritičara je bilo i uvek će biti. Oni će kritikovati i kad naša deca budu ponovo mirno šetala Prizrenom. A šetaće.
Zahvalnost zaslužuju i svi oni diskretni heroji koji su činili sve da osujete zahtev Prištine. Zahvalnost dugujemo i našem profesoru Darku Tanaskoviću. Zahvalnost dugujemo i Borisu Malagurskom i Savi Janjiću. Zahvalnost zaslužuju svi oni za čija dela će se znati tek na ishodištu naših života.
Od koca do nevidljivog čeličnog borca, srpski narod je učio da trpi, da se bori i da sanja. Od Cera i Kolubare, do Soluna i Drača prolivena je krv srpskih slobodara, koji nisu ni manje voleli svoje devojke, majke i sestre, koji se ništa manje nisu bojali smrti, koji nisu slobodu ljubili manje od nas. A ipak su svoj život dali za one čije oči nikada nisu videli, čiji dečiji plač nikada nisu dočekali, za one koji su ih u pelenama i krvi čekali daleko, u zemlji u koja je bilo izgubljeno sve osim nade. Oni su svoju slobodu skupo platili, a naši očevi jeftino prodali. Naše današnje bitke nisu samo zalog našim potomcima, već i vraćanje duga našim precima. Prava na samoživost i pesimizam nemamo.
Kraj ove bitke je neizvestan, ali je početak jasan. Ona počinje tamo gde su počeli naši dedovi – na Kosovu, na Gazimestanu, pored kivota Stefana Dečanskog.
Naše bitke tek predstoje.
Nikola M. Rosić
Apsolvent na Pravnom Fakultetu Univerziteta u Beogradu
—-
Srpski studenti članicama UNESCO-a
Poštovane delegacije i članice UNESKO,
Obraćamo vam se u ime grupe srpskih studenata, a povodom razmatranja o prijemu samoproglašenog Kosova* u članstvo međunarodne organizacije za obrazovanje, nauku i kulturu, a čija je primarna uloga zaštita kulturnog naslijeđa i svjetske istorijske baštine.
Mi srpski studenti želimo da skrenemo pažnju i zamolimo sve zemlje članice ove najveće UN porodice da pažljivo razmotre svoj stav po ovom pitanju i da zaustave prijem Kosova* u UNESKO. Među potpisnicima ovog pisma se nalaze i naše kolege studenti iz Kosovske Mitrovice od kojih su neki bili i živi svjedoci rušenja, uništavanja, devastiranja i paljenja srpskih manastira, crkvi i spomenika, te sakaćenja pravoslavnih svetih ikona od strane svojih komšija Albanaca, tokom martovskog pogroma i etničkog čišćenja srpskog stanovništva sa prostora Kosova i Metohije 2004. godine.
Samo tokom 17. i 18. marta te godine, dakle za svega dva dana, od strane onih koji sada traže članstvo u UNESKO, uništeno je ili na razne načine oštećeno 35 pravoslavnih objekata i to u zvanično vrijeme mira. Još veći broj je uništenih svetilišta od juna do oktobra 1999. godine kada je minirano, opljačkano, spaljeno i uništeno 76 crkvi i manastira, o čemu mogu posvjedočiti i NATO vojnici tadašnjih zona odgovornosti KFOR-a iz kontigenta SAD, Italije, Njemačke, Velike Britanije i Francuske od kojih su neki bili angažovani na čuvanju i zaštiti ovih kulturno – istorijskih spomenika.
Sav ovaj kulturocid koji je do sada učinjen nije zadovoljio apetite ubica ovog hrišćanskog i civilizacijskog naslijeđa pa smo tako i danas svjedoci narušavanja duhovnog života, ruiniranja naših groblja, te i ispisivanja grafita po pravoslavnim hrišćanskim spomenicima širom Kosova i Metohije. Tačno pre godinu dana 13.10.2014. crnim sprejom na kapijama manastira Visoki Dečani starog VII vijekova koji se nalazi na listi svjetske baštine pod zaštitom UNESKA, ispisano je (ISIS i UČK), što pravi jasnu analogiju između onih koji danas u Siriji uništavaju drevne istorijske spomenike i onih koji su to činili, i još uvijek pokušavaju na prostoru Kosova i Metohije. Najnoviji ovakav čin datira samo prije nekoliko dana i to za vrijeme fudbalske utakmice između reprezentacija Albanije i Srbije, kada je ispisan grafit na spomeniku poginulima za vrijeme NATO bombardovanja Srbije 1999. godine, a koji se nalazi pored glavnog mosta u sjevernom djelu Kosovske Mitrovice.
Naziv ovog spomenika i posljednjeg u nizu oštećenih je „Istina“, baš kao što je istina da je naša kulturna i sakralna baština na udaru onih koji vas najviše lobiraju i mole glas za članstvo, dok u pozadini tog članstva u albanskim školama, naučnim krugovima i institucijama već odavno traju kampanje za prekrajanje istorije i lažno obrazovanje izvrćući činjenice i tako spremajuću konačnu pljačku bogate srpske kulturne baštine, želeći da je kroz članstvo u UNESKO prikažu i uzdignu kao svoju, jer po onoj poznatoj uzrečici „100 puta ponovljena laž postaje istina“.
Osim sa moralne, tako i sa pravne strane Kosovo* kao teritorija i pokrajina shodno važećoj rezoluciji Savjeta Bezbjednosti UN 1244 se ne smatra državom kao subjektom međunarodnog prava i prema tome se ne može kvalifikovati za prijem u UNESKO. Svako djelovanje suprotno ovome bilo bi povreda pravnih pravila nastalih pod okriljem Ujedinjenih nacija. Stoga vas molimo da poštujete pravila UN – a i da zaustavite prijem Kosova* u UNESKO, a umjesto toga da uložite dodatne napore kako bi se porušeni spomenici kulture na Kosovu i Metohiji obnovili i dodatno zaštitili.
Zadužbinari i ktitori svih manastira na Kosovu i Metohiji su bili stari srpski vladari i velmože koji su dokazano branili ne samo svoje, već i evropsko, te svjetsko kulturno naslijeđe. Neke od ovih svetinja se nalaze i na listi svjetske baštine pod zaštitom UNESKA kao kulturno naslijeđe Srbije. Na tom spisku svjetske baštine sa teritorije Kosova i Metohije pored gore pomenutog manastira Visoki Dečani, nalaze se manastiri Gračanica, Bogorodica Ljeviška i Pećka patrijaršija.
U prilog ovom pismu šaljemo vam slike uništenih i oskrnavljenih svetinja, te oštećenih objekata našeg bogatog kulturnog naslijeđa, koje daju odgovor svima kojima to nije jasno, zašto smo mi Srbi posvećeni i okrenuti ka našem Kosovu i Metohiji. Ove slike u isto vrijeme predstavljaju i naše suze, i apel civilizovanom svijetu tokom svih ovih godina stradanja, da probude savijest ostalih i da ne dozvole da se preostalo kulturno blago i naše vjekovno naslijeđe preda u ruke njegovih pljačkaša i kasapina.
Sa poštovanjem,
Srpski studenti iz Banjaluke, Kosovske Mitrovice, Beograda, Novog Sada, Beča, Podgorice, Istočnog Sarajeva, Kragujevca, Niša, Bijeljine i dr.