ZNAČENJE ČITAVOM ŽIVOTU
Jedinstvena tajna vaskrslog Hrista je u žrtvenoj ljubavi Svete Trojice, koja se otkriva u stradanju i proslavljanju Isusa, odnosno u pashalnom prelasku iz smrti u vaskrsenje.
Cela poruka, i zaista sama suština hrišćanstva, može se sažeti pobedonosnim usklikom Crkve u noći Svete Pashe: „Vaistinu Hristos Vaskrse!“
Isus iz Nazareta se upravo u svetlosti Pashe otkriva i prinosi svetu. I upravo Hristovu smrt i Njegovo Vaskrsenje hrišćani naročito svedoče svojom verom – baš kao što molitvom i Svetim Tajnama doživljavaju Njegovo prisustvo – kroz uzajamnu ljubav i pomaganje onima kojima je pomoć potrebna.
Celokupno hrišćansko bogoslovlje, kao i sveukupno dvehiljadegodišnje bogatstvo Svetog Predanja, ne predstavlja ništa drugo do neprestano razmišljanje o onome „jedinome potrebnom“ („A samo je jedno potrebno“, Lk. 10, 42). Ovo se odnosi na svaki aspekt crkvenog života, bilo da je reč o bogoslovlju Svetih Otaca i Vaseljenskim Saborima, tumačenjima Svetog Pisma, liturgici, hrišćanskoj himnografiji, ili duhovnom iskustvu Svetih, koje predstavlja duhovni opit svih ljudi Božjih. Na svakom mestu i u svako vreme, tajna Hrista predstavlja najvažniju hrišćansku stvarnost, na kojoj se temelji svaki simvol vjere i iz koje izvire svo bogatstvo crkvenog Predanja.
Sve se u Crkvi odnosi na Hrista i kroz Njega dobija značenje: bogoslovski jezik, ikone i različiti oblici bogosluženja – sve se temelji na Hristu. Zbog toga što je Riječ Božja na sebe uzela punoću ljudske prirode, da bi je sobom obnovila, ljudski jezik se može lično i direktno obraćati svome Tvorcu. To znači da čovek, obnovljen silom Duha Svetoga, sada može „razgovarati“ sa Bogom Ocem, kao i sa Hristom, kroz Duha Istine i Života, i u Njemu.
U dubini tajne Hrista i Njegovog istorijskog dela spasenja leži i sama tajna Pashe. Ona predstavlja jedinstvenu tajnu žrtvene ljubavi Svete Trojice, koja se otkriva u stradanju i proslavljanju Isusa, u poniženju i slavi Sina Božjeg, u „prelazu“ ili pashalnom prelasku iz smrti u Vaskrsenje. Paradoks, neverovatna protivrečnost, sadržana u ova dva aspekta Isusovog života – poniženju i slavi, smrti i životu – nalazi svoje razrešenje u pobedonosnom Krstu, životvornom Grobu, trijumfalnom silasku u Ad, i u ranama Vaskrsloga.
Pored teološkog i liturgijskog jezika, i sam hrišćanski život je neizrecivo označen suštinskim jedinstvom sa Raspetim i Vaskrslim Hristom, počev od svetog čina Krštenja, pa tokom celog svetotajinskog života, čiji najdublji izraz predstavlja Sveta Tajna Pričešća (Evharistija). Savršavanje Evharistije nas čini pričasnicima same tajne Pashe Gospodnje, Njegove smrti i Vaskrsenja, i Njegovog Vaznesenja sa desne strane Oca. Ona nas krepi i čuva u najdubljoj zajednici sa Hristom, izlivajući na nas večne darove Duha Svetoga. Time nas Sin i Duh uzvode u božansko, u bliskost sa Nebeskom Trpezom, koju već predokušavamo svojim učešćem u Hristovom životodavnom Telu i Krvi.
Na kraju, tajna smrti – koja predstavlja svetu tajnu same Pashe – uvodi nas jednom i zauvek u večnu zajednicu sa Vaskrslim Gospodom, kada će se naša smrtna tela obući u svetlost i besmrtnost. Iščekivanje ovog „prelaza“, ove svete Pashe, daje značenje našem čitavom životu, dok idemo tesnim putem koji vodi ka Carstvu Nebeskome, u kome će se ime Vaskrsloga proslavljati zanavek.
Protojerej Boris Bobrinskoj, profesor i dekan emeritus na Teološkom Institutu svetog Sergeja u Parizu