ISPRAVNOST VERE
Mnoge hrišćanske denominacije i sekte koriste Bibliju da dokažu ispravnost svog učenja. Kako shvatiti koje je tumačenje Biblije tačno?
Mnoge hrišćanske denominacije i sekte koriste Bibliju da dokažu ispravnost svog učenja. Kako shvatiti koje je tumačenje Biblije tačno?
Kroz istoriju, od 1. do 21. veka, jedino Pravoslavna Crkva nosi nepromenjeno svedočanstvo o Hristu, izraženom u Svetom pismu. „Ja sam s vama u sve dane do svršetka veka“ – rekao je Hristos prvim članovima Crkve koju je On osnovao. Ove reči se ne mogu pripisati nijednoj od sektaških grupa koje su nastale mnogo godina kasnije. Postoji samo jedna zajednica u kojoj ove reči još uvek žive i uvek će živeti – a to je Pravoslavna Crkva.
Biblija – zbirka knjiga koje su napisali proroci i apostoli pod nadahnućem Svetog Duha – jedan je od glavnih izvora Božanskog Otkrivenja ne samo u Pravoslavnoj Crkvi, već i u drugim hrišćanskim konfesijama i verskim zajednicama. I sve one priznaju Bibliju kao Reč Božiju. Kako, međutim, možemo da znamo ko je u pravu u tumačenju Svetog pisma? Zaista, ceo život nije dovoljan da se upoznate sa svim tumačenjima Biblije, uključujući i razne sekte koje nastaju gotovo svaki dan.
U potrazi za odgovorom na ovo pitanje, prvo, može nam pomoći istorija. Kanon Svetog pisma, danas uobičajen, formiran je prilično kasno. Formiranje korpusa svetih knjiga odvijalo se u kontekstu života hrišćanske zajednice prvih vekova i bilo je povezano sa željom da se Hrišćanstvo zaštiti od sekti i jeresi koje su se tada pojavile, a koje su svojim tekstovima aktivno širile lažna učenja. Regulatorno telo ovde je bila Crkva, koja je, u ličnosti učesnika Crkvenih sabora, svetih otaca, uz blagodatnu pomoć Svetog Duha, stvorila biblijski kanon. Dakle, Crkva je primarna u odnosu na Sveto pismo.
Crkva postoji od vremena Isusa Hrista, njenog Osnivača i Poglavara. U početku je bila prilično mala i u suštini identična sa apostolskom zajednicom. U ličnosti apostola, Gospod je pre svog Vaznesenja poverio Crkvi odgovornost za očuvanje Istine i svedočenje o njoj celom svetu. Idite, dakle, i naučite sve narode krsteći ih u ime Oca i Sina i Svetog Duha, učeći ih da drže sve što sam vam zapovjedio; i, evo, ja sam sa vama u sve dane do svršetka vijeka. Amin. (Mt 28,19-20), – zapoveda On svojim učenicima, koji su osnovali prve crkvene opštine. Od tada pa do danas, Crkva koju je osnovao Hristos čuva, širi i razjašnjava Istinu, koja je, između ostalog, sadržana u Svetom pismu i stvorena u njoj.
Iz ovoga sledi da je jedan od glavnih kriterijuma verske zajednice, u kojoj je istina prisutna, njeno istorijsko i duhovno nasleđe vere i učenja o Bogu, ispunjeno blagodaću. Ovo nasledstvo, koje se obično naziva apostolsko nasledstvo, potpuno je prisutno u Pravoslavnoj Crkvi i određuje jedno od njegovih bitnih svojstava – apostolstvo. Ovo poslednje znači da Crkva uvek ostaje iznutra identična sa Crkvom koja je bila pod apostolima.
Apostolsko nasleđe nalazi svoj direktan izraz u uredbi sveštenstva. Ako pratimo lanac rukopoloženja pravoslavnog sveštenstva, dolazimo do jednog od dvanaest Hristovih učenika. Ovo nasleđe u Crkvi takođe uključuje očuvanje doktrine primljene od apostola. U svetskoj istoriji nema nigde tako žive i kontinuirane tradicije.
Kroz istoriju hrišćanstva – od 1. do 21. veka – Crkva nosi isto svedočanstvo o Hristu, koje je izraženo u Svetom pismu. Ja sam s vama sve dane do svršetka veka (Matej 28, 20) – rekao je Isus Hristos prvim članovima Crkve koju je On osnovao. Ove reči se ne mogu pripisati nijednoj od sektaških grupa koje su nastale mnogo godina kasnije. Postoji samo jedna zajednica u kojoj ove reči još uvek žive i uvek će živeti – a to je Pravoslavna crkva.
Izvor: Foma.ru