STRANAC U ZABLUDI
Na jednoj priredbi, gde se okupio i jedan broj naših poznatih književnih imena, sticajem okolnosti našao se i jedan pisac iz Njujorka…
Baviti se književnošću, pišući, ili prevodeći na srpskom jeziku, bitno se razlikuje od pisanja proze ili poezije na jeziku koji pokriva znatno šira govorna područja.
Tamo dobar, odnosno uspešan pisac (mada ne mora da znači da je istovremeno i jedno i drugo), od svog rada može solidno da živi, za razliku od naše stvarnosti, gde to mogu samo pojedinci iz uskog kruga povlašćenih. Većina je sretna ako im se negde nešto objavi, a ako uz to dobiju i honorar – puna šaka brade. Obično se zadovolje ponekom promocijom, koju ne retko sami finansiraju, ili učešćem na nekoj književnoj večeri.
Na jednoj priredbi, gde se okupio i jedan broj naših poznatih književnih imena, sticajem okolnosti našao se i jedan pisac iz Njujorka, čije su pesme i eseji prevođeni na brojne, kako se to kaže, svetske jezike, ali i na mnogo manje poznate, ili čak nama nepoznate jezike. I, kako to već biva, posle službenog dela, nekoliko naših pisaca povelo je gosta u neki ugostiteljski objekat, u nekoj šumi, na nekoj planini, u koji obična raja obično ne zalazi. Tu se, uz muziku, jelo, pilo, družilo, pričalo o književnosti, ali i o drugim temama.
Elem, u gluvo doba noći, kada su pića učinila svoje, prešlo se i na neformalne razgovore, odnosno na pričanje po principu – šta kome nadođe. Tako je gost iz Njujorka u jednom trenutku priupitao domaćine zašto celu noć forsiraju orijentalnu muziku, kad on zna da Srbi imaju prelepu narodnu muziku? Još je dodao da, umesto da pevaju, ovi zavijaju kao da im zube vade…
Ne treba da vam objašnjavam kakvu je reakciju kod prisutnih izazvala ovakva primedba. Sreća njegova što je bio gost, pa još iz inostranstva, inače bi mu na svoj način objasnili šta je srpska, a šta orijentalna muzika!