JEDAN OD ZAŠTITNIKA HERCEG NOVOG
Obavljajući dužnost sekretara, Kiril Cvjetković među prvima otkriva vladikinu pogubnu nameru da pounijati dalmatinsku eparhiju.
Kiril Cvjetković je rođen 1791. godine u znamenitoj familiji baošićkog paroha Simeona Cvjetkovića, a kršten je u crkvi Svetog oca Nikolaja u Baošiću imenom Konstantin.
Na opštu radost srpskom pravoslavnom rodu, sveštenstvu, monaštvu i vernom narodu Mitropolije crnogorsko-primorske, namesništva hercegnovskog, parohije baošićke i vaskolikom rodu pravoslavnom, Sveti Arhijerejski Sabor SPC na redovnom zasedanju održanom od 13. do 17. maja 2025. godine u Beogradu, u kripti hrama Svetog Save na Vračaru, u diptihe svetih je uneo ime protosinđela Kirila (Cvjetkovića), Ispovednika bezdinskog i dalmatinsko-bokeljskog, sa datumom praznovanja 12. oktobra/29. septembra.
Ovim svetim činom grad Herceg Novi, pored Svetog arhiđakona Stefana i Svetog Sevastijana Sasovićkog (Dabovića), dobija još jednog nebeskog zaštitnika i molitvenika!
Kratak životopis Svetog Kirila Cvjetkovića
Kiril Cvjetković je rođen 1791. godine u znamenitoj familiji baošićkog paroha Simeona Cvjetkovića, a kršten je u crkvi Svetog oca Nikolaja u Baošiću imenom Konstantin. Kao dečaka podučavao ga je rođak, sveštenik Aleksa Cvjetković, koji je prvi pokazao razumevanje za njegovu ranu želju da se zamonaši. Uprkos protivljenju uže porodice, on ga je 1805. godine odveo u manastir Savinu, gde je prvi put obukao monašku rizu i dobio ime Kiril, u novembru 1808. godine. Sticajem raznih neobičnih okolnosti za đakona je proizveden tek 24. jula 1812. godine u vrličkom hramu Svetog Nikole. U Šibeniku je 14. juna 1814. godine unapređen u čin arhiđakona, a već sledeće godine, 21. novembra, u šibenskoj katedralnoj crkvi je proizveden u stepen sveštenstva i služio svoju prvu svetu Liturgiju. U julu 1817. godine primio je sinđeliju kojom mu je dodeljena šibenska parohija i tada postaje lični sekretar Eepiskopa dalmatinskog, bokokotarsko-dubrovačkog i istrijskog Venedikta Kraljevića.
Obavljajući dužnost sekretara, Kiril Cvjetković među prvima otkriva vladikinu pogubnu nameru da pounijati dalmatinsku eparhiju. Budući odan predanjskoj veri i celim bićem pogružen u Pravoslavlje, otac Kiril je u tajnosti, sa pobožnim parohijanima i uglednim Šibenčanima, kao i odanim sveštenstvom, kovao plan kako bi razobličio ovu zlokobnu nakanu vladike Kraljevića i njemu slepo odanim službenicima. Zbog toga su ga austrijske vlasti, preko vladike Kraljevića, 20. aprila 1821. godine premestile u manastir Krku kako bi ga udaljile od naroda koji mu se priklonio u nepokolebivoj želji da se očuva Pravoslavlje u Dalmaciji. Posle pobune šibenskih Srba i neuspelog pokušaja atentata na vladiku, otac Kiril dospeva u istražni zatvor u Šibeniku. Četiri godine i tri meseca proveo je u šibenskoj tvrđavi Ljuljevcu, a potom je osuđen na dvadeset godina robije pod optužbom da je bio među organizatorima šibenske bune. Najduže je tamnovao u Gradiški, a nakon pomilovanja od strane cara Franje Josifa I 1842. godine poslat je na uslovnu slobodu sa obavezom da kaznu nastavi u manastiru Bezdinu u Banatu. Protosinđel Kiril Cvjetković je tako robovao sve do 12. februara 1846. godine, a zatim je ostao u tom manastiru kao sabrat da bi naredne godine bio primljen u manastirsko bratstvo. Poznato je da je u više navrata pokušavao da dobije premeštaj u zavičaj, ali mu austrijske vlasti nisu dozvolile da se vrati u Dalmaciju niti u rodnu Boku Kotorsku. Upokojio se u Bezdinu 28. septembra 1857. godine, a sahranjen je sutradan pri manastirskoj crkvi, gde i danas počivaju njegovi zemni ostaci.
Svoju autobiografiju protosinđel Cvjetković je pisao upravo u Bezdinu na plavičasto beloj debeloj hartiji u tri sveščice ušivene u plave korice, sa ukupno 54 pisana lista. Na planu umetničkog izraza ova knjiga pripada onoj proznoj tradiciji Srba koja je nastajala prema modelu Dositejevog „Života i priključenija“ i naporedo sa memoarskim tekstovima Simeona Piščevića, Gerasima Zelića i Save Tekelije predstavlja okosnicu dokumentarno-književne proze koja je, uz ustaničku prozu vukovske provenijencije i narodnog jezika i usmeno narodno stvaralaštvo, postavila temelje novoj srpskoj književnosti. Među velikim i značajnim ličnostima srpskog 19. veka, život, sudbina i delo protosinđela Kirila Cvjetkovića se izdvaja kao uzvišeni primer moralne postojanosti, nepokolebljive nacionalne svesti i žrtvene predanosti pravoslavnoj veri.
Izvod iz službe Svetom ispovedniku Kirilu Baošićkom i Dalmatinsko-bokeljskom:
Tropar 8. glas
Sveti ispovedniče Hristov Kirilo,
postrižniče savinski i protosinđele dalmatinski,
za ime Gospodnje i veru Pravoslavnu,
tamnicu i okove teške pretrpeo jesi,
podvigom svojim i Hristolikom žrtvom,
utvrđuješ u istini sve one koji te poštuju,
slaveći zajedno s tobom Presvetu Trojicu.
Kondak 7. glas
Od mladosti svoje ispunjen Hristovom ljubavlju,
angeloliko služenje Bogu odabrao jesi,
i Krst Gospodnji na sebe si primio,
od obitelji Savinske preko tamnice Gradiške,
odvažno ga do Bezdina nosio i tamo večni pokoj zadobio,
u njedrima od Djeve rođenoga, Hrista Boga našega.
Izvor: spco-hercegnovi.com
Leave A Comment