Aleksandar Parezanović
* * *
Šta su radili slobodni zidari i majstori u Srbiji tokom renesanse, kako su zidali i ispunjavali tajne i javne dogovore, saznaćemo iz jednog malog isečka iz istorije.
U Srbiji se u to vreme nisu gradile piramide ni katedrale, već kuće, palate, utvrdjenja i džamije. Kako su se slobodni zidati, klesari, tesari i dundjeri snalazili u to vreme, i kako su radili i utiskivali svoja verovanja i sam život u gradjevine koje su zidali, vrlo je zanimljivo pitanje.
Njihova dela su još uvek svuda oko nas i medju nama.
Redakcija Bloga
. . .
… Zna se, zatim da je naš Milić bio postavljen za bin-emina Beogradskog, nadglednika svih kuluk-poduhvata kneza Miloša (današnji naziv Glavni arhitekta – prim. eKapija) i to posle Tome Vučića Perišića, nadaleko poznatog sa njegove surovosti. Naravno, Milić to primi kao nagradu, a kažu da je u surovosti nadmašio Tomu.
U svakom slučaju, ostao je poznat u neimarskoj istoriji Beograda po jednom svom izumu preduzimačkom : pre nego što se digne skela, Milić dizaše VEŠALA : „Ako kuća ne bude na vreme gotova i dobra – govorio je prisilno dovedenom narodu i dunđerima – vešala su tu …“
.
iz knjige „Prijatelji iz Kosančićevog venca 7 “ – Slobodana Selenića
. . .
. . .