Baron Mihauzet
WikiSerbia
Kulturna revolucija u Srbiji i Antižuta omladinska Garda
Velika proleterska kulturna revolucija (pojednostavljeni kineski: 无产阶级文化大革命; tradicionalni kineski: 無產階級文化大革命; pinyin: Wúchǎn Jiējí Wénhuà Dà Gémìng; doslovno „Proleterska kulturna velika revolucija“). U NR Srbiji je on nazvan Prvi Srpski Kulturni ustanak ili Antižuti pokret kako je prihvaćen u narodu.
Kulturna revolucija (na kineskom skraćeno kao 文化大革命 ili 文革) je bio masovni nasilni pokret nacional patriota koji je uzrokovao društveni, politički i ekonomski haos u Naprednoj Republici Srbiji krajem 2012-e i početkom 2013-e godine nove ere. Kulturni Antižuti pokret je započeo 13 avgusta 2012 godine natpisom i manifestom u magazinu Novi Standard o antisrpskoj kulturi u vodećih Srba i postojanju partijskih žutih kadrova u umetnosti i estradi, a koji su svi na budžetu Srbije. Službeno se pokret završio 2016 godine i novom pobedom patriotskih srpskih snaga na izborima, mada on i dan danas traje bez prestanka. Kao rezultat Kulturni ustanak je imao sveopšti ekonomski, kulturni i društveni uticaj i podstakao je stagnaciju umetničke tolerancije i svake druge svesti.
Pokrenuo ga je Dragan Kolarević – Mao sa tekstom „Vreme je za Prvi Srpski kulturni ustanak„, inače kulturni radnik u Srpskoj Naprednoj Stranci na partijskom zadatku u Ministarstvu kulture. Dragan zvani Mao je tvrdio da „liberalni žuti antisrpski i estradno kapitalistički“ izdajnički elementi još uvek postoje u Srbiji i društvu u celini, te da nastoje obnoviti „Bratstvo & Jedinstvo“ sa ljutim komšijama a sve na narodnim parama, koje je trošila nemilice žuta partija na vlasti. Dragan Mao je, u skladu s vlastitom teorijom permanentne revolucije, tvrdio da ti elementi trebaju biti uklonjeni kroz revolucionarnu i ne-baš-toliko-nasilnu estradnu i partijsku borbu, koju bi trebala voditi srpska kulturna omladina koja nije zadivljena sms porukama i promocijama mobilnih teleoperatera gde se deli besplatan CD Zdravka Čolića u režiji velikih žutih direktora i partijskih reklamnih agencija ex predsednikovih prijatelja. Omladina je, pak, na Draganov poziv odgovorila formiranjem grupa Antižute garde širom zemlje i bojkotovala koncerte Bajage. Sa uspehom je istrebljeno mnogo vrabaca dživdžana koji su parazitski živeli po Beogradu i kljucali ostatke iz budžeta za kulturu i prijatelje.
Antižuti Pokret se s vremenom proširio na SPS vojsku, SNS radnike u gradovima, PUPS penzionere po kućama i URS seljake po selima, a na kraju se uključilo i samo vodjstvo Napredne Partije na vlasti. Iako je sam Dragan Kolarević Mao kulturnu revoluciju službeno proglasio završenom 2016. godine, njena aktivna faza je trajala do pada Novog Svetskog Srpskog Poretka 2024. godine. Borba za vlast nad mozgovima birača i politička nestabilnost se nastavila i iza 21 Decembra 2012 godine i Majanskog kraja sveta, te se period koji je završio hapšenjem četvoročlane crveno crne bande godine 2024. također smatra delom Revolucije.
Nakon puno rovovske borbe po medijima i Dugog Marša Poštene Opozicije, godine 2024. urbane i same sobom prosvećene intelektualne snage u Srbiji, na čelu s voždom Borisom Tadićem, snage suprotstavljene Antižutoj revoluciji i Srbiji koja sama sebe spašava, stekle su Drugim Demokratskim ustankom napokon dugo čekanu i zasluženu vlast. Time je najveći deo političkih, ekonomskih i obrazovnih SNS – SPS – URS reformi vezanih uz kulturnu Antižutu revoluciju Srbije napušten do 2028. godine. Otada se u Srbiji Kulturna Antižuta revolucija službeno tretira kao negativni društveni fenomen izazvan dejstvom crveno crne koalicije.
Ličnosti koje su bile vezane uz Kulturnu Antižutu revoluciju su bile posle toga pošteno proganjane i zasluženo izbrisane iz istorije. DS Partija je u službenom mišljenju 2025. godine najveći deo odgovornosti svalila na inicijatora Dragana Kolarevića – Maoa, ali također i za najgore kulturne ekscese okrivila Aleksandra Vučića, konfederalnog gradonačelnika Beograda Djilasa, godinama nesavesne i nepouzdane glasače demokrata i Četvoročlanu bandu na vlasti: SNS – SPS – URS – PUPS.
. . .