ZVANIČNO POTVRĐENO
Fizičari su posmatrali atomski kiseonik na 17 lokacija na Veneri, a najveća koncentracija bila je na oko 100 kilometara iznad površine planete.
Astronomi su u novoj studiji otkrili atomski kiseonik u dnevnoj atmosferi Venere. Takvo direktno posmatranje tokom dana na ovoj planeti pruža dragocen uvid u složenu dinamiku Venerine atmosferske cirkulacije, bacajući svetlo na zagonetnog suseda Zemlje.
Venera, iako slična Zemlji u smislu mase i sastava, u mnogim drugim aspektima se izrazito razlikuje od naše planete. Njeni gusti oblaci u kojima dominira ugljen-dioksid prekrivaju njenu površinu stvarajući efekat staklene bašte koji rezultira površinskim temperaturama koje dostižu užarenih 464 stepena Celzijusa.
Iz ovih oblaka pada kisela kiša, a atmosfera planete se kreće neverovatnom brzinom, sa vetrovima koji dostižu brzinu od preko 700 kilometara na čas.
Zašto se Venera i Zemlja razlikuju
Pitanje kako su se Venera i Zemlja tako značajno razišle i dalje ostaje misterija. Istraživanje Venerine atmosfere je ključni element u dešifrovanju razlika između dve planete i otkrivanju njihove zajedničke istorije, piše „Sajens alert“.
Atomski kiseonik, za razliku od kiseonika koji udišemo (molekularni kiseonik ili O2), sastoji se od pojedinačnih atoma kiseonika visoke reaktivnosti. Ovi atomi se lako vezuju za druge elemente i ne ostaju dugo.
Na Zemlji ih ima u izobilju na velikim visinama, a nastaju fotodisocijacijom molekularnog kiseonika sa solarnim fotonima.
Sličan proces se dešava na Veneri, gde sunčeva svetlost izaziva fotodisocijaciju molekula ugljen-dioksida, dajući atomski kiseonik i ugljen-monoksid.
Ovi atomi kiseonika se kombinuju na noćnoj strani planete, prouzrokujući da ona sija. Dok je atomski kiseonik ranije primećen na noćnoj strani Venere, novo istraživanje označava prvi put da je otkriven na dnevnoj strani planete.
Pronađena nova atmosferska zona
Fizičar iz Nemačkog svemirskog centra Hajnc-Vilhelm Hubers i njegov tim analizirali su podatke koje je prikupila Stratosferska opservatorija za infracrvenu astronomiju (SOFIJA), leteći visoko u Zemljinoj atmosferi.
Oni su posmatrali atomski kiseonik na 17 lokacija na Veneri, a najveća koncentracija bila je otprilike 100 kilometara iznad površine planete. Njihovo istraživanje objavljeno je u časopisu „Nejčer komjunikejšens“ (Nature Communications).
Ova nadmorska visina leži između dva istaknuta obrasca atmosferske cirkulacije na Veneri: snažnog superrotacionog toka ispod 70 kilometara i subsolarnog do antisolarnog toka u gornjim slojevima atmosfere, na visinama iznad 120 kilometara.
Ovo veliko otkriće otvara novi put za proučavanje Venerine atmosferske prelazne zone, nudeći dublje razumevanje njenog složenog ponašanja.
„Buduća posmatranja, posebno u blizini antisolarnih i subsolarnih tačaka, ali i pod svim uglovima solarnog zenita, pružiće detaljniju sliku ovog neobičnog regiona i podržaće buduće svemirske misije na Veneru. Zajedno sa merenjima atomskog kiseonika u atmosferama Zemlje i Marsa, ovi podaci mogu pomoći u poboljšanju razumevanja kako i zašto su atmosfere Venere i Zemlje toliko različite“, zaključuju autori studije.
Izvor: Sputnjik