O MAGIJSKOM RATU ENGLEZA PROTIV NEMACA
Kako su englezi vodili magijski rat protiv nemaca tokom II Svetskog rata – od 1939. do 1945. godine i koju ulogu je imao Alister Krouli, veštice, druidi i magovi
Dok sam studiozno proučavao istoriju renesansne magije i hermetičku strukturu naučnog metoda s početka epohe Moderne (a pišući pogovor za srpski prevod fenomenalne knjige Frensis Jejts „Okultna filosofija elizabetanske epohe“), naišao sam na lik i delo svog holandskog vršnjaka, najvećeg evropskog stručnjaka za pitanja ezoterijske kulture i magije.
Doktorant sa Utrehta, Wouter Hanegraaf, je, nakon velikog uloženog truda i mnogo nepoverenja zvanične akademske javnosti, postao i prvi šef katedre za akademsko proučavanje „Istorije hermetičke filosofije“ na amsterdamskom Univerzitetu (i redovni član holandske Akademije nauka).
Vinston Čerčil pokazuje znak V za pobedu (Victory)
U svojim knjigama, on je na dovoljno uverljiv način uspevao da dopuni i ispravi čak i neprevaziđenu „Dejm“ Jejts (možda i najtalentovaniju, a sigurno najneobičniju britansku istoričarku u XX veku).
Tako je, svojom zapaženom studijom, u horizont daljeg proučavanja istoričara komparativnih religijskih studija uveo do skoro nepoznat lik Lodovika Lazarelija (prevodioca Corpus Hermeticuma), rame uz rame sa mnogo poznatijim magijskim mudracima i polihistorima renesansne epohe.
Ali, nije to ono što sam hteo ovde da makar, sasvim ukratko, nagovestim.
Važniji je, za našu sesiju, njegov esej „How Magic Survived the Disenchantment of the World“ (iz 2003. godine) koji pokazuje kako Maks Veberovsko „raščaravanje sveta“ nije inkompatibilno sa i do danas preživelim magijskim tehnikama iz vremena pre pobede Prosvetiteljstva.
I tu Hanegraf lucidno objašnjava uvođenje drevnih magijskih tehnika (a u sekularističkom i dehristijanizovanom svetu) u psihologiju, koje na taj način „razvijaju mističku svest“ i uspostavljaju paralelnu realnost (gde imaginacija postaje podjednako realna kao i opipljivi, opredmećeni svet oko nas).
Ove moderne tehnike, zasnovane na arhetipskoj psihologiji („It is the mind that works magic“) su i do danas zadržale privilegovanu poziciju (makar u sferi propagande i političkog marketinga) magijske snage uticaja.
Tako da su političke vođe Velike Britanije, sve od 1939. godine svesrdno koristile ezoterijske tehnike i okultne moći najpoznatijih engleskih magova (od Alistera Kroulija, preko Dion Forčun i Džeralda Gardnera, sve do Ostina Spera i Džeralda Gardnera).
To je i glavna tema onoga što hoću sa vama da ovde podelim.
Čuveni mag Alister Krouli (inače, pripadnik britanske obaveštajne MI5 službe) je lično osmislio magijski pobednički znak „Viktorije“ (famozno slovo V pravljeno ispruženim kažiprstom i srednjim prstom nad stisnutom pesnicom ostalih prstiju), koji je Čerčil svesrdno primenjivao tokom čitavog rata.
Takođe, Alister Krouli je primenjivao magijske rituale (mesto poznato kao Ashdown Forest je bilo centar čitavog prizivajućeg Kroulijevog okultnog „performansa“, kojim je prizvan nacistički vođa, Hitlerov zamenik, Rudolf Hes da, ničim izazvan, u sred rata sa Englezima sam sedne u avion i dođe u Britaniju, gde će biti uhvaćen, ispitivan i zatočen do smrti).
A u julu 1941. godine, Krouli će u zanosu napisati svoje (ne samo) rodoljubive stihove:
„England, stand fast!
Stand fast against the foe!
They struck the first blow: we shall strike the last.
Peace at the price of Freedom? We say: „No!“.
England, stand fast!…“
Osnivač (ili obnovitelj, kako hoćete) „vikanskog“ (prehrišćanskog) pokreta, otac modernog „veštičarenja“, Džerald Gardner, je 31. jula 1940. godine (na Rufus Stounu, mističnom mestu ubistva sina Vilijema Osvajača 1100. godine) okupio 17 veštica i organizovao, u Velikom Krugu, ritual magijskog pokušaja sprečavanja Hitlerove invazije („You cannot cross the sea, you cannot cross the sea, you cannot come, you cannot come!“).
O neobičnoj snazi i opasnosti ovakvog skupa najbolje svedoči to što je pet učesnica u ritualu nedugo potom umrlo (a i sve ostale, kao i sam Džerald, su imale zdravstvenih i psihičkih problema nakon ovog ponoćnog šumskog „patriotskog sabata“)…
Ostin Osman Sper, podjednako zanimljiv slikar koliko i značajni okultni medijum je lično radio kamuflažne motive za britansku vojsku. I slikao psihološke portrete branitelja i, uopšte, stanovnika Londona, tokom strašnih vazdušnih napada nemačke ratne avijacije.
Ali, ubedljivo najaktivnija od svih ćarobnjaka i veštica, a tokom Drugog svetskog rata, bila je Dion Forčun, harizmatična Velšanka, najdarovitija članica odvojene ezoterijske grupe („Stella Matutina“) legendarne Kroulijeve, MekGregor Metersove i Jejtsove „Zlatne Zore“.
Opsednuta Glastonberijem i arturijanskim mitom o Svetom Gralu, nadahnuta drevnim srednjovekovnim britanskim hrišćanstvom, Dion radi na razvijanju posebnih tehnika psihičke samoodbrane od magijskih napada i organizovanju sinkretističkog sistema takozvane „okultne nauke“.
Iskreno je čak verovala u mogućnost magijskog rešenja ekonomskih i političkih problema svakodnevnog života i tako eksperimentisala sa „tehnikama uticaja“ na te (naizgled apsolutno pragmatične) sfere…
Tako je, u stvari, došla i do početka njene saradnje sa engleskim vlastima, a po izbijanju rata sa Nemačkom.
Ona je dobro znala koliko je nacizam bio ezoterijski iniciran i bila je savršeno svesna okultnih potencijala Hitlerove (vagnerijanske) Valhale i njegove Crne Šume pod Crnim Suncem, iz koje je apokaliptički iznikao njegov votanovski (i ničeansko-natčovečanski) alter-ego.
I počela je sa razvijanjem specijalnih odbrambenih metoda u koje je bio uključen veliki broj „okultnih vojnika“ pod njenom komandom koji su – uvek u isto vreme, nedeljom od 12.15 do 12.30 (od oktobra 1939. do oktobra 1942. godine) – širom Britanije meditirali (licem okrenuti u pravcu Londona) po njenim preciznim uputstvima, gradeći tako jedan moćni kolektivni „vorteks“, prizvan i iznikao iz „duha nacije“…
Bilo kako bilo, Dion je tokom rata svoje zemlje sa Nemcima vodila svoju borbu, ubeđena da su ove njene aktivnosti zaista pomogle junačkim pilotima Kraljevskog vazduhoplovstva da odbrane arturijanska Ostrva „od napada nemačkih Tamnih Sila“. („Those who were with us in those days will remember how we opened our doors and welcomed all who would sit in meditation with us and taught them the esoteric methods of mind-working that had never been revealed before outside the Veil of Mysteries, and that this work was done with a view to bringing into manifestation those very ideas that are now manifesting. What part we played in their manifestation we cannot know; but we do know that whereas the Fraternity was a voice crying in the wilderness, the cry has now become a chorus…“).
Slično se dešavalo i tokom nedavnog britansko-argetinskog rata oko Foklandskih ostrva, kada je najpoznatija engleska „veštica“, Aleks Sanders, izvodila rituale za „pobedu oružja“ njene domovine.
Tako su i veštice s juga Engleske 1807. svojim mističnim ritualima sprečavale Napoleona da osvoji Britaniju, a mnogo pre toga (1588) je kraljica Elizabeta Prva, preko brojnih hermetičara svog Dvora, uspešno bacala kletve na (činilo se svemoćnu) špansku Armadu…
I danas britanska (kao i mnoge druge velike obaveštajne službe) država ima u svojim redovima i u svojoj službi posebne ličnosti sa …hm… parapsihološkim darovima (to može i tako da se nazove).
Slična stvar se dešavala i kod nas tokom NATO agresije. Postojala je okultna, to jest tajna vojna parapsihološka Grupa 69 koja je vodila magijski rat i nadčulnim metodama borila se protiv neprijatelja. Po njihovim tvrdnjama je imala neke uspehe (obaranje aviona umom) za koje nema validnih dokaza. – primedba Redakcije.
O tome se ili ne priča ili, opet, priča, ali na tako glup i primitivan način da je, možda, bolje i da se uopšte ne piše i ne govori o tome TAKO.
Podelih ovih par uzgrednih, interesantnih crtica na temu veoma egzotičnog „nacionalnog rada“, da se bar malo dotaknemo i ovakvih noćnih (tipično britanskih) tema…
Dragoslav Bokan